Whitsundays

Whitsundays
Donderdag morgen (6de?) op gehaald en de snelle boot op. Altijd heerlijk om de zee op te gaan! Eerst gingen we bij 1 van de eilandjes snorkelen. Dit meteen maar aan het begin van de dag want het was aardig bewolkt, beetje jammer. De zee lijkt dan wat minder blauw, groen, turquoise. Degene die ooit met me gesnorkeld hebben weten hoezeer ik mezelf altijd moet overwinnen om dit te gaan doen en terwijl ik weet hoe mooi het is. Maar ben nu wel alleen. Onderweg werd ik wel rustig. Ach wat kan er gebeuren en ik hoef helemaal niets wanneer ik het niet zie zitten. We zaten niet eens midden op zee dit keer. In zee bij Aruba, Jamaica, Mexico en vooral in de rode zee was het ook geweldig. Dus Hup! Bril op, snorkel in de smoel flippers aan en het water in. Ik hoorde iemand al wijzen en roepen,  a turtel. Ik het hoofd onder water en ik zag al snel de turtel. Geweldig, zo relaxed die door het water gaat. Het volgende wezen wat ik zag, ja heb ik dat weer, een Jellyfish. Ik was nog niet zover van de boot en ik was ook heel snel weer terug bij de boot. Ik zei tegen die dude, " i saw a Jellyfish", oh he said " you can lift him on your head, they are not that poisonous this time a year, they have got no stings".  Ik vond het wel prima zo, ben mooi met een aantal op klein bootje over het koraal gegaan en genoten zonder snorkelstress. De rest is een dik half uur op zoek geweest naar de turtel. Daarna weer verder, op weg naar white haven beach, het langste strand van 74 tellende eilanden van the Whitsundays. Onderweg daar naar toe werd er opeens minder snel gevaren. Ik naar boven op het dek waar ook de kapitein zat. We gingen langs een rots,  1 van de bemanning met wat vlees zwaaien, komt er me toch een adelaar van de rots af vliegen, een aantal keer rond de boot cirkelen. Toen kwam ook adelaar nummer twee. Geweldig mooi dit spektakel en de manier waarop ze hun vlees kwamen halen! Helemaal super! 
Toen zijn we met het kleine bootje allemaal aan land gebracht op white haven beach. Hier hadden we even tijd om te chillen terwijl de bemanning het eten klaar maakten.  Een lekkere "barbie" lunch. Toen ik vlees ging halen zei de kapitein tevens kok " do you want it red or more dead"? 
"more dead" i said.  Mooie uitdrukkingen. 
Tijdens de lunch liepen me er toch grote lelijke lizards rond. Zal nog eens even opzoeken welk merk het was. 
Vervolgens hebben we een bushwalk gemaakt ( dit keer zelfs op slippers terwijl hier ratelslangen voorkomen, zie je wel, het went wel) en zijn we naar een lookout gegaan met een prachtig uitzicht over the inlet. De zon was inmiddels weer gaan schijnen. Tja, kan het ook niet omschrijven. Wit zand verweven met het blauw van de zee. Schitterend. (komt misschien nog wel een foto van). Stingrays kon je in het water zien. You know, the kind that killed you know who. 
Vervolgens tijd om terug te gaan. Het was mooi "beer o clock". De kapitein zag walvissen, Betty zag weer niks natuurlijk. maar hij zei dat het verboden is om ze achteraan te gaan. De lui die op de boot werken, ze zijn altijd grappig hè,die lui, hebben even een aantal dingen voor me opgeschreven, waar ik heen moet. Tin Can bay bijvoorbeeld. En rainbow beach ipv Hervey Bay. Etc.etc 
Dit was weer een geweldige dag, had het niet willen missen. Maar nu ben ik nog niet bij het great barrier reef geweest. Ik had een idee!!
Vrijdag
Wassen, eten de zon, in great barrier reef ... Pffff. Weer een hele dag op een boot daar heb ik geen tijd meer voor.. Had er in Cairns op Port Douglas beter heen kunnen gaan. Al een aantal x bij de receptie geweest en niet echt kunnen besluiten, ach what the heck. Doen! 
Een dik half uur later zat ik in een busje naar het vliegveldje hier in de buurt. Onderweg bedacht ik me pas, ik dacht meer aan het reef, hoe ik het in mijn kop kreeg om met een aantal Japanners in een klein vliegtuigje te stappen. Een acht persoons vliegtuigje. Met vier Japanners, een jong Duits stel, een Australische piloot van nog niet zo hele oud en ik. Soms heeft het zo ook zo zijn voordelen om alleen te reizen, ik werd co-piloot. Wauw! Hup, voorin in dat ding. Kop telefoon op, veiligheids geval om, een aantal gordels en de lucht in. Wat   Geweldig, die rust. Door het voorruit zag je niet echt scherp vanwege de propeller. Wat een uitzicht, wat een serene stilte. Eerst over de white sundays toen een heel eind over de Coral Sea en vervolgens over het rif. Onbeschrijfbaar zo mooi! Weer terug over zee, helaas geen walvissen kunnen spotten. Over the Inlet en white haven en al die andere eilanden. Schitterd, wat een uitzicht. Vervolgens weer veilig geland. Ik begin het  enthousiasme van de Australiërs steeds meer te begrijpen. Na zo'n vlucht kun je toch niet zeggen " ach, het was wel leuk".  Nee, it was really  Great!!
Weer terug, even aan de lagoon gelegen en daar kwam ik een bekende tegen van een paar dagen terug. Na even gekletst te hebben ook weer afscheid genomen. Vervolgens kom ik haar tien minuten later weer tegen, in de didgerido winkel. Ik was hier gister ook al geweest, maar moest nog even nadenken over de aanstaande aankoop. Samen met Ann Marie uit Ierland heb ik een les gehad in het bespelen van de didgerido. Nu kan ik ook toeteren. ;-)
We zijn hier een hele poos geweest. Ik heb een didgerido besteld waarop mijn eigen verhaal op wordt geschilderd. Ook Ann Marie heeft er een besteld. En nu maar hopen dat ie thuis wordt afgeleverd. We zijn nog even een corona wezen drinken en hebben weer afscheid genomen. Zij stapt zo weer in een bus en ik stap morgen weer in de auto. We hebben telefoonnummers uitgewisseld, zij reist ook naar het zuiden en wellicht treffen we elkaar weer. 
Ik moet nu ook echt weer verder. Ik ben nog lang niet op de helft en heb nog maar twee weken en nog zoveel te doen, ben bang dat twee weken net iets te kort is, damn. Morgen moet ik bijna 500 kilometer afleggen naar Rockhampton en overmorgen bijna 400 naar Hervey. Rainbow is net wat te ver. Ik hoop dat t wat lukt morgen en niet te moe wordt. Onderweg zie je borden van "break your drive, stay alive".
Tis alweer laat.
Trusten