Fraser Island

Fraser Island 

Dinsdag opgehaald bij het hostel in Hervey Bay. Een stel uit de U.K. gaat mee en nog een jongen. Twee meiden uit Canada zouden ook mee, maar 1 van hen kwam ons zeggen dat ze niet meegaan ivm een ongeluk van een familielid. De hele nacht van alles geregeld en 4000 dollar lichter, vliegen ze op woensdag naar huis. Dus geen Australië en Azië. Zo kan het ook.
Met een ferry naar t eiland. Daar aangekomen werden we met een 4x4 bus opgepikt. Chauffeur en guide is Peter Meyer. Weer allemaal verschillende nationaliteiten uiteraard. Slechts twee uit Nederland. Eric uit Arnhem en ik. We zijn eerst naar het mc kenzie lake geweest een prachtig meer. Lekker even gechilled daar. Toen weer verder door de Bush en hebben we  een bushwalk gedaan, behoorlijk pittig. Je wil ook niet achterblijven want alleen in het rainforest moet je niet willen. Later weer een zware wandeling gemaakt en kwamen meteen een slang, phyton, tegen. Amanda (Zweedse en aipair in Melbourne) die voorop liep, gillen. Peter was nog niet vertrokken en heeft hem even verplaatst de bosjes in. (vreemd dat hij een groep alleen door de rimboe laat lopen, je weet niet wat je tegenkomt en wij hebben er weinig verstand van. Wel is ons verteld dat wanneer je een dingo tegenkomt je niet weg moet lopen maar de hond aan moet kijken. Weglopen betekend " prooi " en dat ie er achteraan moet). 
Het was wel mooi, maar het tempo lag vrij hoog. 
Fraser Island is het grootste zandeiland ter wereld. 125 km lang en 25 km breed. Alleen maar zand en daarop regenwoud. Alleen met een 4x4 kom je hier verder.  Laatst in Airlie had ik al gehoord dat Fraser in de fik stond, nou dat was onderweg te zien. Een Behoorlijk stuk heeft in de brand gestaan, een hele rare gewaarwording wanneer je er doorheen rijd. Peter (heeft zich nauwelijks stil gehouden wanneer we onderweg waren, sterke verhalen en wat een idioot) zei " it looks like the end of the   world". Inderdaad. 
We hebben in lodges geslapen. Alles is ruim opgezet. Ik sliep met Amanda en nog twee. Nou ja, geslapen heb ik bijna niet, ook dames kunnen snurken. 
Dag twee vroeg op en nu hoofdzakelijk op het strand gereden, 75 Miles beach. De highway van het eiland. Staan dus ook echt borden dat je niet sneller mag dan 80 km per uur. Een aantal hebben een scenic flight gedaan. Had ik in Airlie al gedaan. Wel apart opstijgen van en landen op het strand. We zijn bij een scheepswrak geweest en hebben een dingo gezien. De dingo had iets opgegraven en begon smakelijk te eten in de duinen. (zouden ze met opzet vlees begraven op t strand?) 
Door naar gigantische duinen en naar Indian Head. Weer een hele klim om bovenop Indian  Head te komen, maar... Wel met een magnefic uitzicht. Later via het strand terug gereden naar het resort, we zagen vanaf het strand nog whales jumpen, geweldig. Peter zei , " you saw a snake, a dingo, a whale, a shark (altough it wasn't really a shark)  so my work is done". Die vent bleef maar lullen, hoe moe je ook was. En maar muziek draaien. Hij wou proberen om voor de sunset terug te zijn, maar dan moest ie wel stevig door rijden. Keihard de muziek aan want dan reed ie wat sneller en kon ie misschien op tijd terug zijn.  ondertussen zat ie gewoon achterom te kijken om te zien hoe hoog de mensen van hun stoel kwamen wanneer ie weer door een kuil reed. "oeps.. Sorry" zei dan maar weer. Wat een lol had ie.  toen we door het door brand verwoeste rainforest reden draaide hij keihard " highway to hell". Dit om aan te geven  met wat voor guide we te maken hadden, zo maf als een deur, hij lachte voornamelijk het hardst om zijn grappen en stories, alhoewel hij ons ook behoorlijk aan het lachen heeft gekregen. Die verhalen zal ik jullie besparen. 
In de lodges konden we nog ff douchen, want na twee dagen zit het zand overal en ben je het zand ook helemaal zat. Nog een Dinner voordat we met de ferry weer naar Hervey Bay vertrokken.
Weer een mooi stukje natuurgebied, dat Fraser Island.