Drugs

You don't need drugs to have a good trip. I had a great one today. 
Eerst wel vertraging, toestel , quantas, stuk. Andere gate. Tig excuses. Iedereen in de 737. Weer vertraging. De vrachtauto die tegen het vliegtuig stond geparkeerd om de catering te leveren was stuk. Hoe bedenk je het. Toen eindelijk de lucht in, wat een uitzicht. Wat een mooi afscheid van Sydney. De hele trip kon je alles zien. Net als de tocht door de woestijn in egypte, je blijft maar uit het raam kijken. Toen van verbazing over de armoede die je zag, nu van verbazing over dat enorme landschap wat je onder je ziet. Je ziet steeds meer natuur en steeds minder tekenen van aanwezigheid van mensen. Op laatst alleen nog maar uitgestrekt land met verlaten wegen. De aanwezigheid van wegen wordt,  naarmate de tijd verstrijkt, ook minder. Echt onderweg naar de 'the middle of nowhere'. Hier en daar wat mannen aan boord met grote cowboyhoeden op, een baard en een zonnebril op. Maar ik kijk liever naar buiten. Zit lekker in het zonnetje, op weet ik veel wat voor hoogte en kan mooi even een stukje schrijven op mijn i-pod. Definetely mijn mooiste vlucht die ik tot nu toe heb gemaakt. En dit terwijl jullie bijna allemaal liggen te slapen.
 Unbeliefable, wat ik net zag, bijna niet te beschrijven zo mooi. Het woud eindigt en gaat over in woestijn met een grote plas met helblauw water, waar het blauwe overgaat in wit door al het zand/zout, hoorde ik later. Ja, ja snap je het nog? Maar hopen dat de foto's wat lukken hierboven. 
De wegen zijn inmiddels ook verdwenen en het kleurt nu rood, zou er ooit een mens komen?
Aangekomen. Waar? In het niets. Een resort met een aantal hotels. De sunset trip zat vol. Maar kon het ook vanaf een uitkijkpunt bij het hotel zien, niet echt spectaculair. Dichterbij is vast beter. Misschien zondag. 
De luxe van een kamer voor mezelf is voorbij. Bij het inchecken kwam ik op een kamer waar ik boven moest slapen.(stapelbed). Dacht bij mezelf, kan t proberen dus ik terug naar de receptie en vragen of er ook een kamer was waar ik onder kon slapen. Kon wel maar dan lag ik wel op een kamer alleen, geen probleem natuurlijk. Joepie, ik helemaal blij natuurlijk, heb ik maar weer mooi voor elkaar. Tijd om lekker onder de douche te gaan, van die douchehokken net als op de camping. Je slaapt alleen niet in een tent maar in een hokje met bunks (=stapelbed) en airco. Kom ik onder de douche vandaan, brandt er licht in 809. Wist toch zeker dat ik het had uitgedaan. En ja hoor, dus toch roommates.
 Twee Italiaanse mannen.
Was die eerste avond in de 'outback' wat later naar bed gegaan want was gezellig aan de babbel met een paar ozzies uit Adelaide en had geen zin om naar de kamer te gaan vanwege de italianen. Niet dat ze niet aardig waren maar ik verwachte toch niet te kunnen slapen. En inderdaad, weinig geslapen en ik wou er vroeg af om de sunrise te zien vanaf het uitkijkpunt. Wat duurde het lang voordat het licht werd. Ben er tien voor zes heen gegaan. Toen het eindelijk licht was, overigens weer weinig spectakel, wou ik eerst weer richting bed.( De italianen waren de hort  al op.) Of ff doorzetten en wat doen, zo veel tijd is er ook weer niet in de Outback. Dan de vermoeidheid maar voor lief nemen, moet ook nog weer dingen regelen om hier weer weg te komen, je moet ook niet te lang in de dessert vastzitten. Eerst maar naar de receptie en gelijk half negen maar naar de voet van de Uluru. Ik dacht nog wat doet die mevrouw relaxed, straks mis ik de bus. Bleek het hier in het midden van t land weer een half uur vroeger te zijn, aha... vandaar duurde het vanmorgen zo lang voordat de zon opkwam.