Bourbon Street

Dinsdag. Na rustig aan op gang te zijn gekomen, zijn we naar de haven van New Orleans gereden. Tijdens de lunch daar, begon het aardig te waaien. Katrina is back. Apart. Na de lunch zijn we door straten gereden waar het nog steeds iets zichtbaar was wat de orkaan Katrina in 2005 had aangericht. En vreemd genoeg zijn we daarna toch weer geeindigd, ja je raad het al, Bourban Street. Weer een onvergetelijke avond gehad. Na een bepaalde tijd mogen er geen auto's meer komen in de straat, zodat iedereen met hun drankje op straat kan lopen. Mensen die met grote kruizen op straat staan, een megafoon in de hand en maar in de naam van God vertellen dat we allemaal naar de hel gaan. Een oude man die hele verhalen had met ons over God. Hij vond het geweldig dat we canadees en Hollander warden. Hij zoeken in zijn grote tas met spreuken en ja hoor ik kreeg een kaartje van m in het Nederlands. Hij was zo blij.. Lets say a prayer.. Nou vooruit maar. Wat hebben wij een lol gehad. Daarna weer een agressief meisje die geld wou en ons vertelde dat de man een oplichter was. Net alsof zij dat niet was en wij alles niet in de gaten hadden. Het was vrij koud en dus stonden we even binnen in een deuropening en zo uit het niets hadden we een Bourbon Street Poet voor ons staan. Hij wou niets, geen geld, geen schoenen poetsen, maar begon een heel gedicht over ons uit de mouw te schudden. Geweldig! We hebben hem gevraagd iets daarvan op papier te zetten, paar dollar, maar natuurlijk niet weer terug gezien.
What a Crazy Street in a Crazy City with Crazy people!!