Coming to Amerika

Zondag 10 November, na redelijk stressen, toch klaar voor vertrek. Helaas had ik na het inchecken geen tijd meer om met mijn wegbrengers een kop koffie te drinken of wat te eten. De koffer was een paar kilo te zwaar, dus er moest spul uitgehaald worden of overgeplaatst naar de handbagage.. Neemt toch weer tijd. De controle op het vliegveld is erg streng wanneer je naar de USA vliegt, dus ik zou niet binnen een half uur in het vliegtuig zitten. Na afscheid te hebben genomen van Jolanda, Johan en hun kids op naar de douane.

De eerste paspoort controle ging per computer. Een eind lopen naar de gate, onderweg een take away broodje, wat drinken en natuurlijk een sleutelhanger met twee klompjes voor de vriend uit Canada. Tulpen leek me geen goed idee. Bij de gate eerst mijn maag gevuld en toen maar in de rij. Eerst moet je allemaal vragen beantwoorden.
Reis je alleen, heb je zelf je ticket geboekt, wat heb je betaald voor je ticket, laat je bewijs eens zien dat je een koffer hebt ingechecked, heb je zelf je koffer ingepakt, niet onbeheerd ergens even achtergelaten, wat ga je doen in Amerika, hoe ken je je reismaat, waar komt hij vandaan, laat het adres zien waar je heen gaat wanneer je aankomt, daar was ik op voorbereid. Had een adres gekregen alhoewel we daar nooit zijn geweest, maar dat maakt dan blijkbaar niets uit... etc.
Vervolgens zakken leeg, jas uit, riem af enzo. Door de bodyscan, schoenen uit, weer door de bodyscan, gefouilleerd, alles weer aan en inpakken..
De vlucht ging voorspoedig, een oud vliegtuig maar de service prima voor elkaar. Totdat er wordt omgeroepen vanuit de cockpit dat ze een "fuelproblem" hebben. Een lege brandstoftank wanneer je in de auto zit, oke. Maar wanneer je in de lucht zit.....
We hadden in de lucht behoorlijk veel tegenwind gehad en niet meer genoeg brandstof om het te redden naar Philadelphia. Dus gingen we een tussen stop maken in Albany, New York om te tanken. Dit duurt natuurlijk weer even en velen zouden hun vervolgvlucht net niet of net wel halen. Het vliegveld scheen erg groot te zijn, dus je had zeker 20 minuten tot een half uur nodig om bij je gate te komen. Bij een verlate aankomst in Philadelphia kregen sommige mensen gelijk een ticket voor een andere vlucht, de koffers waren niet doorgelabeld, die moest je zelf ophalen en weer afleveren, de douane en ohw wat hadden we een haast. Moet zeggen dat ze wel erg hun best deden om alles zo spoedig mogelijk te laten verlopen. Ik stond om vijf voor zes op mijn koffer te wachten en kwart over zes zou mijn vlucht naar New Orleans vertrekken. Nog niet genoeg gestressed van te voren.. Ik wist al bijna zeker dat ik dat niet zou gaan halen. Toen moest je alles wat je nog aan vloeistof in je handbagage had zitten in je koffer doen. Koffer weer inleveren en ik kreeg meteen een ticket voor de volgende dag plus een bon om te kunnen eten.. Hartstikke leuk, maar dat betekent een nacht om een vliegveld doorbrengen, zonder deo en iemand die in New Orleans op het vliegveld op mij staat te wachten. Want Jolanda, NEE, we hadden geen plan B. Maar ik mocht het uiteraard wel proberen de vlucht te halen, mocht het niet lukken dan had ik alvast een ticket voor de volgende dag..
Ik wist niet dat ik zo hard kon lopen, af en toe even rustig met de wetenschap dat ik toch te laat was.. En dan toch maar weer rennen. gate 22. Volgens mij stond het vliegtuig er nog, maar zag niemand meer, totdat er een vrouwtje kwam aanlopen. Hello Swietie, you are very lucky, knowin that some women try to do that on high heels, let me take you to your seat.. Ik had gympies aan. Weet niet hoelang het heeft geduurd voordat ik klaar was met hijgen. Luxe vliegtuigje en nog maar een paar uurtjes te gaan. Spannend en zin in. Benieuwd wat me te wachten staat in de USA. Geen voorbereiding, maar mijn maatje is bekend in Florida...
later.....