Alcatraz & pigeon lighthouse

Donderdag, na afscheid te hebben genomen van Steffani, ben ik op de boot gestapt naar Alcatraz. ( lekker toeristisch weer natuurlijk). Het was heel indrukwekkend om in deze oude gevangenis rond te lopen. Met een audio-tour  (mooi in het nederlands) al wandelend door de celblokken, blok d, de isoleercellen, de bibliotheek, de eetzaal, de observatie kamer, kantoor van de directeur, een goede indruk gekregen van het leven destijds op alcatraz. Ook de verhalen van de pogingen om te ontsnappen werden uitgebreid verteld.
Nadat ik weer op het vasteland was ben ik verder gereden naar de kust. Ook hier had ik weer een prachtig plekje om te overnachten.

Bij een vuurtoren. The pigeon lighthouse. Een uniek plekje aan de kust. Afgezonderd, geen dorpje dichtbij. Bij de vuurtoren heb ik wel een dik uur staan praten met een kunstenaar, hij nam foto's van de toren om die later te schilderen. Wat was deze man gefascineerd van die vuurtoren uit 18nogwat. Hierdoor ging je zelf ook heel anders de toren bekijken. Op het eind van de klif had je een mooi uitzicht over de kustlijn. En vlak voor je lagen de zeehonden op de rotsen.
De mensen waren hier heel aardig en apart. Neem Mike.  Een ex hippie. Hij woonde voornamelijk wat op de klif, hij werkte er tenslotte. En zijn grootouders kwamen uit Nederland (iedere Amerikaan kent wel iemand uit Nederland, is er geweest of wil er nog naartoe). Hij is zelf een surfer, maar vond het jammer dat het water in de winter bij ons nooit meer zo is bevroren, zodat je heerlijk in de natuur kunt schaatsen. Dat leek hem zo awesome. Toen ik vroeg of ie de elfstedentocht kende, was het eerst van niet maar na wat nadenken werd ie heel enthousiast en had ie er zeker van gehoord. Het leek hem het einde om die te schaatsen. Maar dan wel onder invloed van veel weed en lsd. Awesome, leek heb dat. Ik zei dat het dan waarschijnlijk niet zo redden, het einde niet zou halen. Hij wist zeker van wel! Ik denk dat we er nooit achter zullen komen.